Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ

    
Ο μύθος της επανάστασης, γεννημένος με τη Γαλλική επανάσταση, δημιούργησε ένα νέο ανθρωπολογικό τύπο: τον επαγγελματία επαναστάτη, αφιερωμένο ψυχή τε και σώματι στην κατεδάφιση κάθε παραδοσιακής τάξης. Ένας ανθρωπολογικός τύπος που, ξεκινώντας από την Μπολσεβίκικη επανάσταση και μέχρι την κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος, κυριάρχησε  στην παγκόσμια σκηνή με την εξαιρετική ικανότητα του  να  ενεργοποιεί  πάθη και να κινητοποιεί τις μάζες. Ο κορυφαίος  ιταλός κοινωνιολόγος  Luciano Pellicani, ανέλυσε τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά της ''επαναστατικής  αριστοκρατίας'' και ανέδειξε  τις γνωστικές καταβολές της.


Άρθρο του Tonino  fabbri                                                                                                  
Μετάφραση-επίμελεια  Ιωάννης  Αυξεντίου

Ο  Luciano Pellicani  στην ανάλυση του πάνω στην'' γνωστική αριστοκρατία'', όρισε εκείνες, που κατά την κρίση του, θα ήταν οι αναγκαίες ψυχολογικές συνθήκες, για να γίνει αποδεχτή η επαναστατική  γνώση(εννοεί τον πολιτικό γνωστικισμό) και η πολιτική κοινωνιολογία της επανάστασης.  Οι  προλεταριοποιμένοι διανοούμενοι, στερημένοι από μία κοινότητα στην οποία να ανήκουν, ανέπτυξαν μία επαναστατική γνώση και έγιναν επαγγελματίες εχθροί της  κοινωνίας από την οποία αισθάνονται ότι είναι αδίκως αποκλεισμένοι,  πάσχοντας από μία  μεγαλομανή αντίληψη για τον εαυτό τους, και ως εκ τούτου αισθάνονται ότι είναι προορισμένοι να διεξάγουν έναν αγώνα για να αλλάξουν ολόκληρο τον κόσμο. 

Εδώ,  από την πολιτική κοινωνιολογία ο Pellicani περνά στην ατομική ψυχολογία .Αυτός, πράγματι, θεωρεί ότι οι συνθήκες του κοινωνικού αποκλεισμού και της μεγαλομανίας δεν θα ήταν ακόμη επαρκείς για να δημιουργήσουν ''γνωστικά αβατάρ'', δηλαδή πραγματικούς επαγγελματίες επαναστάτες. Για να γίνουν παράγοντες της επαναστατικής μεταβολής αυτά τα άτομα θα πρέπει να απαρνηθούν την ατομική ελευθερία, διότι αυτή είναι ένα στοιχείο διαφθοράς της αστικής κοινωνίας και θα πρέπει να συμμετέχουν ολοκληρωτικά στο επαναστατικό κόμμα  αποκτώντας την κομματική πειθαρχία .Μία πειθαρχία που πρέπει να νοηθεί με την απόλυτη, απεριόριστη , ολοκληρωτική  έννοια. Ο εν δυνάμει επαναστάτης θα πρέπει να καταστρέψει το εμπειρικό του υποκείμενο και να αναπτύξει ένα είδος Υπέρ-εγώ, που θα έχει το δικαίωμα να απαιτεί τα πάντα, ακόμη και την θυσία της ζωής, εάν το  θεωρεί απαραίτητο. Ο κώδικας της ηθικής συμπεριφοράς θα είναι ένα είδος «γνωστικού κορανίου» αδιαμφισβήτητου,  που θα έχει την λειτουργία να φωτίζει την οδό που ο  επαναστάτης πρέπει να ακολουθήσει. 

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ COUDENHOVE- KALERGI: ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ


Άρθρο του di Riccardo Percivaldi (τίτλος πρωτοτύπου: Il Piano Kalergi – Seconda parte)                
Μετάφραση –επιμέλειαΕλευθέριος Αναστασιάδης
Πέρασαν τρία χρόνια από όταν δημοσιεύσαμε το άρθρο για το σχέδιο Kalergi στο Θεόδοτο, άρθρο το οποίο προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον από μέρους του κοινού και που αποκάλυπτε πως η μαζική μετανάστευση δεν αποτελεί ένα αυθόρμητο φαινόμενο ή μία ανθρωπιστική έκτατη ανάγκη, όπως η μεταναστευτική προπαγάνδα θέλει να πιστέψουμε, αλλά ένα συγκεκριμένο σχέδιο κοινωνικής μηχανικής που προβλέπει την καταστροφή των ευρωπαϊκών λαών, και την μετατροπή τους σε υβριδικές αφρό-ασιατικές μάζες εύκολα ελεγχόμενες από τις  εξουσιαστικές  ελίτ.

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ: ΤΟ ΕΜΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΕΠΟΧΗΣ.


Γράφει ο  Θεόδωρος  Λάσκαρης

Μία σύντομη αναφορά σε  αυτό το νέο-κλασσικό μουσείο είχε γίνει σε ένα προηγούμενο άρθρο του Θεόδοτου, θεωρήσαμε όμως σκόπιμο να επεκταθούμε περισσότερο διότι οι αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις που έγιναν  σε αυτό το 2011, το καθιστούν ένα σύμβολο της ρήξης και της ανατροπής που υπέστη το ευρωπαϊκό πνεύμα, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός. 

Αρχικά, το 1786 ανεγέρθηκε ως οπλοστάσιο για τον Γουλιέλμο Α΄ και το 1897 μετεβλήθη σε μουσείο. Συνέχισε την λειτουργία του μέχρι το 1989 οπότε έκλεισε και ξανάνοιξε το 2011, αφού προηγουμένως είχε υποστεί το βασανιστήριο  της  μοντέρνας  αρχιτεκτονικής παρέμβασης.

Αυτό που εκπλήσσει σε αυτή την παρέμβαση δεν είναι μόνον η μοντέρνα της άποψη, αλλά το μέγεθος της καθώς και η βιαιότητα-βαρβαρότητα με την οποία επικάθεται επί της αρχικής αρχιτεκτονικής δομής. Ο ίδιος ο αρχιτέκτονας της μοντέρνας παρέμβασης, ο Ιουδαίος Daniel Libeskind, γράφει ότι με αυτό το έργο του ήθελε να σηματοδοτήσει την «ρήξη με ένα αυταρχικό παρελθόν, ένα άνοιγμα στην δημοκρατία». Οι τυπικές βλακώδεις φράσεις με τις οποίες ένας ξεριζωμένος κοσμοπολίτης,  αιτιολογεί το έργο του όταν απευθύνεται  στο  ευρύ κοινό. Πίσω όμως από αυτές τις φράσεις, κρύβεται ο πραγματικός σκοπός αυτών των μοντέρνων αρχιτεκτονικών παρεμβάσεων.

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΖΑΧΑΡΩΦ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΟΨΕΙΣ

Γράφει ο Ιωάννης  Αυξεντίου

Μέχρι σήμερα, γι αυτές τις δύο προσωπικότητες που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στα εγχώρια και διεθνή γεγονότα του 20ου αιώνα, ήταν  ευρέως γνωστές μόνον εκείνες οι πληροφορίες  που αφορούν τις δραστηριότητες  τους  στο πολιτικό και γεωπολιτικό πεδίο. Σε αυτό το άρθρο θα φανεί  ότι πίσω από αυτές τις δραστηριότητες, κρύβονταν και άλλες επιδιώξεις, πιο σύνθετες, πιο απόκρυφες  και  αινιγματικές.

Ιδιαίτερα σημαντικές πληροφορίες αντλούμαι από την αλληλογραφία του Γάλλου διανοούμενου και συγγραφέα René Guénon, με  τον Ρουμάνο κριτικό λογοτεχνίας και φιλόσοφο Vasile Lovinescu την περίοδο 1934-1940. Και οι δύο ήταν άτομα που είχαν στενές επαφές με τους μασονικούς και αποκρυφιστικούς κύκλους της Ευρώπης, οπότε ήταν σε θέση να γνωρίζουν πολλά  από όσα διαδραματίζονταν στα παρασκήνια της πολιτικής, και όχι μόνον, ζωής  της Ευρώπης.