Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016

ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΤΕΙΧΗ

 
Το πρακτορείο ταξιδιών Momondo έκανε ένα βίντεο το οποίο, για να ωθήσει στο ταξίδι, δείχνει, με ένα τεστ DNA, ότι οι εθνικές ταυτότητες δεν υπάρχουν και ότι όλοι είμαστε 'ξαδέλφια'. Ο επίσημος ύμνος των Ολυμπιακών του Ρίο ήταν ένα μείγμα από τους εθνικούς ύμνους όλου του πλανήτη (περίεργη σύμπτωση, επιλέχθηκαν μόνο τα μέρη που μιλούν για 'πρόοδο'…) και με ένα μήνυμα στο τέλος που αναφερόταν στην 'αδελφοσύνη των εθνών'. Εν ολίγοις, η ιδεολογία 'no  borders' διαχέεται.

Κρίμα, γιατί τα σύνορα δίνουν αξία σε αυτό που περιέχουν, καθιστώντας το χαρακτηριστικό. Το άνοιγμα των συνόρων σημαίνει ομογενοποίηση, πτώχευση, ισοπέδωση...Σημαίνει θάνατο.
             
                                                                            
                                                                                        «Εσύ οριοθετείς τους λαούς και τις πόλεις και  
                                                                                          τα μεγάλα βασίλεια: χωρίς εσένα κάθε πεδίο
                                                                                                       θα είναι σε  διαμάχη».                        
                                                                                                              (Οβίδιος, Fasti, II, 659-660)

Άρθρο του Claudio Mutti                                                                                               
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Αφού διέσχισε την Ευρώπη σε αναζήτηση των βοδιών του Γηρυόνη, ο Ηρακλής έφθασε στην  νότιο Ιβηρία στην Ταρτησσό, όπου το Betis (το σημερινό Γουαδαλκιβίρ) εκβάλλει στον Ατλαντικό και εκεί τοποθέτησε, στη μνήμη της διάβασής του, δύο στήλες, την μία εμπρός από την άλλη, στα σύνορα της Ευρώπης και της Λιβύης. Ανακαλώντας το τελευταίο ταξίδι του Οδυσσέα, ο Δάντης θα επιβεβαιώσει την ιερότητα των ορίων που τοποθετήθηκαν από τον ήρωα στο δυτικό άκρο της Μεσογείου, ώστε «ο άνθρωπος πιο μακριά να μην πάει.»

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

Η ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΣ ΑΣΠΙΔΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ


Άρθρο του Girolamo Rossi
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Οι ανθρωπολόγοι μιλούν για τοτεμικά ζώα ως σύμβολα, τα οποία συλλαμβάνουν την προσοχή, όχι διότι αντιπροσωπεύουν κάτι που είναι 'καλό για τροφή', αλλά διότι αντιπροσωπεύουν κάτι που είναι 'καλό για σκέψη'. Επηρεάζουν την φαντασία γιατί είναι συγκεκριμένες απεικονίσεις  στις οποίες ωστόσο είναι δυνατόν να συνδεθεί μία αφηρημένη έννοια. Αυτή η διαδικασία νοηματοδότησης του τοτεμικού συμβόλου έχει έναν ορθολογικό παράγοντα, που αφορά τον 'λόγο' που οι κοινωνικές ομάδες μπορούν να αναπτύξουν γύρω από το σύμβολο και έναν ενστικτώδη ή ανορθολογικό παράγοντα, που αφορά την αντήχηση που το ίδιο το σύμβολο μπορεί να έχει στην ψυχολογία του βάθους κάθε προσώπου. Εάν ένα σύμβολο έχει επιτυχία εξαιτίας του ότι είναι 'καλό για σκέψη', τότε και τα πολιτικά εμβλήματα έχουν μεγαλύτερη ή μικρότερη τύχη ανάλογα με τις σημασίες που σε αυτά μπορούμε να διαβάσουμε, τα νοήματα που ανακαλούν, τις συγκινησιακές αντηχήσεις που μπορούν να έχουν σε εμάς κλπ.


Η σταυροφόρος ασπίδα είναι χωρίς αμφιβολία -σε αυτή την προοπτική- ένα καλό σύμβολο για σκέψη, γιατί παρουσιάζει μία εξαιρετική φαινομενολογία: κράτησε ως σύμβολο του κόμματος των χριστιανών Ιταλών για σχεδόν έναν αιώνα, σημείωσε μεγάλες εκλογικές νίκες ήδη από το ντεμπούτο του το 1919, ως έμβλημα του νεογέννητου Λαϊκού Κόμματος του Luigi Sturzo. Αλλά προπάντων αναγνωρίστηκε ως μία αποτελεσματική σύνθεση, η ίδια η ουσία, του χριστιανικής έμπνευσης κόμματος από μία πολυ ευρεία εκλογική βάση, ευρισκόμενη σε κάθε περιοχή της χώρας και αποτελούμενη από άτομα διαφορετικής κουλτούρας και κοινωνικής τάξης. Σύμβολο λοιπόν καλό, αλλά και εύκολο για την σκέψη λόγω της αμεσότητας του και της εκφραστικής του δύναμης. 

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ

Άρθρο του Eugenio Orso
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

 
Η λέξη 'λαϊκισμός', στις ημέρες μας, είναι μία πολιτικά ορθή έκφραση που αντιστοιχεί σε μία απαγόρευση, ένα πραγματικό ταμπού αποκλειόμενο από την πολιτική συζήτηση, που μαζί με τα άλλα πολιτικά ορθά ταμπού, εμποδίζει την κριτική σκέψη και καταπνιγεί εν τη γενέσει οποιαδήποτε αντίθεση στην υφιστάμενη εξουσία.

Οι διανοούμενοι, όλοι ΄φιλελεύθεροι-ελευθεριακοί΄, σημαιοφόροι της κυρίαρχης σκέψης, που κατηγορούν συχνά για λαϊκισμό όποιον αντιτίθεται στην χρηματιστική–κεφαλαιοκρατική κυριαρχία, ανακαλούν με αυτή την έκφραση τα φαντάσματα της ιστορίας του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Στην πραγματικότητα, εάν τοποθετήσουμε ορθά τον λαϊκισμό σε μία ακριβή ιστορική διάσταση, αυτός ήταν μόνον έναν κίνημα για την χειραφέτηση πολλών εκατομμυρίων φτωχών αγροτών που κατοικούσαν στη Ρωσική ύπαιθρο τον 19ο αιώνα. Άλλο πράγμα λοιπόν η δημαγωγία, άλλο ο ουτοπισμός και εντελώς άλλο ο λαϊκισμός. Δεν πρέπει να συγχέουμε αυτές τις τρεις έννοιες. Ο λαϊκισμός οριζόταν ως: «Η αφοσίωση στο λαό που η διανόηση αισθάνεται ότι πρέπει να εκδηλώσει με τις δραστηριότητές της [...] από την αίσθηση ότι έχει ένα χρέος να εκπληρώσει σε  αυτούς που κερδίζουν το ψωμί τους με τα χέρια τους, βάζοντας την κουλτούρα της και τη γνώση της [...] στην υπηρεσία της χειραφέτησης και της ευημερίας του λαού».

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

C. Z. CODREANU: Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΙΤ



''Δεν λαμβάνω  υπ’ όψιν  μου κανένα είδος κανόνων από αυτούς που τηρούν οι συγγραφείς. Δεν έχω χρόνο. Γράφω βιαστικά από το πεδίο των μαχών, εις το μέσον των επιθέσεων του εχθρού.''


Corneliu Zelea Codreanu



Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου                   
                                                                                 

Μπορεί ένας λαός να εκλέξει την ελίτ του; Τότε λοιπόν, γιατί οι στρατιώτες δεν εκλέγουν αυτοί τον καλύτερο στρατηγό; Για να μπορεί να εκλέξει, αυτή η συλλογική επιτροπή, θα έπρεπε να γνωρίζει καλά:


α) Τους νόμους της στρατηγικής, της τακτικής, της οργάνωσης κλπ.

β) Σε ποιο βαθμό το Χ πρόσωπο συμμορφώνεται, ως προς τις ικανότητες και την επιστήμη, σε αυτούς τους νομούς. 


Χωρίς αυτές τις γνώσεις, κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει στην εκλογή. Η μάζα, εάν θέλει να εκλέξει την δική της ελίτ, πρέπει αναμφίβολα και αναγκαστικά να γνωρίζει τους νόμους που καθοδηγούν τον εθνικό οργανισμό και να ξέρει σε πιο βαθμό οι υποψήφιοι συμμορφώνονται, ως προς τις ικανότητες τους και την επιστήμη, σε αυτούς τους νόμους.